Tekenen is een heel toegankelijke vorm van expressie.
Tekenen is voor kinderen een behoefte.
Kinderen uiten zich door middel van tekeningen en laten in een tekening zien wat er bij hen speelt, wat belangrijk is.
Omdat dit voor een kind een heel toegankelijke vorm van expressie is.
Tenminste … wanneer het kind de gelegenheid krijgt om iets van zichzelf te laten zien.
Als je kind een plaatje van internet of uit een kleurboek krijgt om na te tekenen of in te kleuren, dan kan dat een zinvolle oefening in tekenvaardigheid zijn, of een fijn rustpunt in een drukke dag.
Laat het kind dat ook vooral doen.
Maar niet alleen dat. Laat je kind ook eens vanuit zichzelf tekenen.
Zodat je met het kind kunt praten over wat er in zijn tekening tevoorschijn is gekomen, helemaal vanuit zichzelf. Wat heeft het getekend? Wie staan er allemaal op de tekening? Heeft het iets te maken met een recente gebeurtenis (verjaardag, geboorte, ruzie, school)? Is de tekening af?
Als je iets weet van de tekenontwikkeling van een kind zal je sommige dingen ook in een juist perspectief kunnen plaatsen.
En hoe laat je een kind door middel van een tekening iets nieuws ontdekken over zichzelf?
Zodat het zichzelf kan verrijken.
Zodat het anders naar de wereld kan gaan kijken.
Zodat het iets in zichzelf kan ontdekken waar het niet zo één-twee-drie bij stilstaat.
Hier kan de Tekentaal ook een belangrijke rol spelen.
Want het maakt veel uit wat je het kind aanbiedt.
Iedere tekenoefening kan iets anders bij het kind wakker maken, kan het kind iets laten ontdekken over zichzelf, geeft het kind een andere mogelijkheid tot expressie.
Kinderen voelen wat de tekenlessen met hen doet.
Vorig jaar was ik gestopt met de Kindercursus omdat ik zelf op die dag een opleiding moest volgen. Alternatieve data kwamen voor de kinderen niet uit, vanwege sport, muziek, e.d.
Eigenlijk had ik daarom al besloten om geen Kindercursus meer op te starten.
Tot ik een paar weken geleden door verschillende ouders werd benaderd omdat hun kind de tekenles heel erg miste en of ik misschien toch nog wilde beginnen dit jaar.
Dus nu loopt er weer een Kindercursus tot half mei. (Er zijn nog 4 plaatsen.)
Omdat ik weet wat het de kinderen brengt.
Het gaat niet om het maken van een mooi plaatje.
Het gaat om waar de Tekentaal toe uitnodigt voor een kind.
Een voorbeeld.
Voor de Kindercursus maak ik altijd een serie lessen.
Ik weet wat zo’n les kan oproepen bij een kind.
Meestal vertel ik dat in de les ook aan de kinderen en we praten over wat het met hen doet.
Omdat ze er een tekening of schildering van gemaakt hebben ze er ook een beeld bij m.b.t. henzelf. Voor de lopende cursus gebruik ik het verhaal van De Kleine Prins om de tekenopdrachten te ontwikkelen.
De Kleine Prins zegt: alleen met het hart kun je goed zien.
Ik heb de kinderen gevraagd of ze zich iemand kunnen voorstellen die er onverzorgd uitziet, ongekamde haren heeft, kapotte kleren en die zo over straat strompelt.
Wat zie je als je zo iemand tegenkomt?
De antwoorden waren: een zwerver, een stinkerd, iemand die vies is, een dakloze, een engerd.
Daarna vroeg ik de kinderen om met hun hart naar die persoon te kijken en wat ze dan zien.
De antwoorden waren: ‘iemand die graag een huis zou willen hebben’, ‘ik denk dat hij honger heeft’, ‘hij heeft het vast koud’, ‘waar zouden zijn kinderen zijn?’, ‘hij zal wel geen spullen hebben om zich te verzorgen’.
Vervolgens vroeg ik de kinderen om bij zichzelf te voelen wat er met hun hart gebeurt als ze met hun hart gaan kijken.
De antwoorden waren: ‘mijn hart wordt lichter’, ‘mijn hart wordt groter’, ‘mijn hart gaat stralen’, ‘ik voel bubbeltjes bij mijn hart’.
Tot slot heb ik hen gevraagd om te voelen hoe hun hart er dan uit ziet: hoe groot is het? Welke kleuren heeft het? Hoe straalt het? Hoe ver straalt het? Hoe groeit het? Hoe zien de bubbeltjes eruit?
Daar hebben ze de tekening van gemaakt! Met ecoline en versierpennen.
Omdat ze zo betrokken waren bij hun eigen hart hebben ze állemaal met een prachtige concentratie zitten schilderen en tekenen.
Deze week gaan ze allemaal meer met hun hart kijken, reken maar.
Omdat je alleen dan goed kunt zien.
Kinderen vinden tekenen heerlijk. Ze doen niets liever dan hun sporen achterlaten op van alles en nog wat.
Dat begint al wanneer ze nog heel klein zijn. Ze tekenen met hun eten, op de bank, op de vloer (mijn kinderen tekenden met een zwarte stift ‘stepstones’ op de vloerbedekking van hun kamer), en ga zo maar door.
Gisteren kwamen volwassenen met kinderen samen tekenen.
Op een Eenhoorn van hout.
Dat is weer eens iets anders dan een tekenvel. En leuk!
Schilderen en patronen tekenen. En of je dan 4,5 bent of 64, iedereen geniet van het tekenen en vooral van elkaar!
Het gaat niet om het mooie plaatje.
Het gaat om de verbinding met de wereld.
Het gaat om de verbinding met zichzelf.
Daarom ben ik toch weer met de Kindercursus begonnen.
Met een mooi programma, geïnspireerd op het verhaal van de De Kleine Prins.
Het gaat daarbij niet om het volgen van dat exacte verhaal, maar om wat er bij mij wordt opgeroepen om in tekenopdrachten om te zetten. En soms lijkt dat helemaal niet letterlijk op het sprookje.
Iedereen heeft zijn eigen beeld van een apenbroodboom. Daar gaat het om.
Om je eigen beelden. Om je eigen rijke innerlijk.
En dat je dat zichtbaar kunt maken met een tekening.
Dat kan iedereen, en kinderen zeker!
Heel veel liefs, Marianne
