We laten allemaal sporen achter.

Wat gebeurt er als je aan iemand denkt?
Misschien komt er dan een emotie, of een herinnering aan een gebeurtenis, weet je wat iemand je heeft geleerd, of welk inzicht je hebt gekregen door een woord of een gesprek.

Wat gebeurt er als je terugdenkt aan jezelf?
Aan hoe je het thuis had, welke mensen je kende, welke plaatsen je hebt bezocht?
Misschien komt er dan ook een emotie, raak je ontroerd of misschien ook verdrietig of boos.

Wat heb je teweeg gebracht in de levens van andere mensen? Omdat je iemand kon helpen, of omdat je verliefd was, samengewerkt hebt, een brief of mail hebt geschreven, een gesprek hebt gevoerd.?

Ons hele leven bestaat uit sporen die we nalaten, sommige heel duidelijk, andere subtieler, misschien niet zo expliciet.
En je leven wordt beïnvloed door de sporen die ánderen nalaten.Je hebt natuurlijk altijd de keuze om je ergens wel of niet mee te verbinden.

Eigenlijk maak je voortdurend die keuzes.
Je maakt verbinding op de een of andere manier, of je doet dat niet.
Zelfs als je het gevoel hebt dat je geen keuze hebt, zal bij enig nadenken meestal blijken dat je die keuze wél had. Ook als je ervoor koos om iets níet te doen.

Met iedere afspraak, iedere ontmoeting, iedere tekening, verhaal, film, boek, brief, etc. laat je je sporen na en komt jouw invloed in de wereld.  

Hierdoor laat je zien wie je bent, wat je doet, wat je leuk vindt of niet.

Daarom vind ik het altijd heel leuk als iemand zich laat kennen.
Ik zeg altijd: hoe meer je iets van iemand ziet of kent, hoe meer er is om van iemand te kunnen houden.

Stel: je vraagt iemand: wat wil je vandaag graag doen?
En het antwoord is: maakt me niet uit, of: zeg  jij het maar, of: ik weet het niet.
Veel leuker is het als je hoort: ik vind het leuk om naar het Noordbrabants Museum te gaan in Den Bosch, te shoppen bij De Kwast, koffie te drinken met een Bossche bol en in een vegetarisch restaurantje lekker te gaan eten. En als we nog tijd hebben gaan we naar de film Loving Vincent bij de Verkadefabriek, waar je overigens ook heerlijk kunt eten.
Bij het eerste antwoord lijkt het of iemand zich terugtrekt.
Bij het tweede antwoord krijg je heel veel informatie over voorkeuren en interesses.
Natuurlijk kan het zijn dat je niet hetzelfde leuk vindt, dat is zelfs waarschijnlijk. Maar je weet nu wel wat de ander graag wil, waar je die blij mee kunt maken; je hebt die ander een beetje beter leren kennen.

Je krijgt van al deze overwegingen, keuzes en herinneringen beelden. Je kunt het je nog voorstellen hoe het was toen je als kind speelde, hoe je in de klas zat, met welke mensen je samenwerkte, hoe je eerste huis eruit zag, wat je deed in een vakantie.
Je kunt zelfs beelden maken van wat je hebt gehoord over jezelf. Ik heb tekeningen gemaakt van mezelf over periodes die ik mezelf niet als zodanig kan herinneren, maar die me zijn verteld.
Dat ik als kind braaf in de box stond, dat ik blauw was toen ik werd geboren, dat ik in het koren lag te slapen.

Daarnaast roepen herinneringen ook vaak gevoelens op: blijdschap, opluchting, kracht, verdriet. En bij gevoelens kun je ook een beeld krijgen: zwaar of licht, tintelend of zacht, scherp of krachtig.
Hoe teken je tintelend? Ik wed dat je meteen een beeld krijgt.

Kun je jezelf voorstellen hoe geweldig het is voor jezelf en voor je kinderen of kleinkinderen als je jezelf zo kunt laten zien met al je herinneringen, je voorkeuren, je vreugdes en je moeilijke momenten?

Heb jij het ooit meegemaakt, dat een enkel gesprek, misschien zelfs met een vreemde, je zo aan het denken heeft gezet dat je een inzicht hebt gekregen wat je leven heeft veranderd?
Of dat je een onlogische keuze maakte maar zo sterk voelde dat je die moest maken en dat die je een heel ander levenspad op heeft gestuurd?
Als je het leuk vindt kun je in de reacties een ervaring delen.

Om al je beelden voor jezelf te ordenen en er concrete tekeningen van te maken kun je een mooi document samenstellen. Op jouw manier.
Met je herinneringen.
Met een terugblik op alle periodes in je leven.
Een prachtig boek voor jezelf en de mensen die je kennen.

Om van jezelf te houden en jezelf te laten zien.

Ik heb het gedaan en ik kan het je leren. Stap voor stap door je leven wandelen en je leren de beelden die je krijgt op papier te zetten. 
Ik weet hoe het werkt als de ene herinnering de andere oproept, hoe je weer kunt genieten als een kind, verbijsterd kunt zijn als puber, zelfverzekerd kunt zijn als volwassene, onzeker en liefdevol als ouder, idealen te zien in de toekomst. 

Je gaat jezelf omarmen en snappen hoe je hier kwam, op dit moment in je leven, en welke stappen je nog mag zetten. 

Ik noem het De Rode Draad, die soms omhoog gaat, soms omlaag en af en toe misschien wat in de knoop zit. Het is het leven. 

Heel veel liefs,  Marianne